Ο πάτος στον οποίο νόμιζα ότι έχει φτάσει η κυπριακή κοινωνία τελικά είναι απύθμενος. Νόμιζα μέχρι τώρα ότι πρόκειται για μια κοινωνία που άγεται και φέρεται από μια χούφτα πολιτικάντηδες και μια χούφτα αχόρταγους μεγαλοεπιχειρηματίες, πως αυτοί ήταν η πηγή του κακού και πως αν κάναμε κάτι, αν αντιδρούσαμε και τους ξεφορτωνόμασταν, ίσως και να βλέπαμε καλύτερες μέρες. Πόσο άδικο είχα... Μπορεί το ψάρι να βρομάει απ’ το κεφάλι, στη δική μας περίπτωση όμως έχει βρομίσει ολόκληρο! Απ’ το κεφάλι ως την ουρά!
Γαλακτοβιομήχανοι και βιομήχανοι σιτηρών που μας δουλεύουν ψιλό γαζί, εισαγωγείς και πωλητές πετρελαιοειδών που κόβουν κεφάλια, ιδιοκτήτες υπεραγορών που μας πιάνουν τον κ...λο, δικηγορίσκοι που στέλλουν αδαείς στο ΕΔΑΔ και πλουτίζουν εις βάρος απελπισμένων μεταναστών, πρόσφυγες που ξεπουλούν περιουσίες και παρελθόν και πατρίδες στην «επιτροπή αποζημιώσεων» των κατεχομένων, διεφθαρμένοι αστυνομικοί που γίνονται μπράβοι των εγκληματιών και διακινητές ναρκωτικών, πουλημένοι και ξεφτιλισμένοι δημοσιογράφοι, δημόσιοι υπάλληλοι του μέσου και της μάσας, υπουργεία της μίζας, εκπαιδευτικοί της ξάπλας, ημικρατικοί «απού φάει παραπάνω», πανεπιστημιακοί δημοσιοσχετίστες, πραξικοπηματίες που μας κυβερνούν ακόμα, πρόεδροι των σημαδεμένων εγγράφων και της τρικλοποδιάς, παράγοντες σωματείων που ωθούν τους (ηλίθιους) οπαδούς τους στη βία, οικοκυρές με Prada, καταχρεωμένοι μεσήλικες με Mercedes και ταξίδια εις εξωτικάς νήσους με δάνειο στις τράπεζες, γέροι με Ρωσίδες γκόμενες και Viagra στην τσέπη, κοιμισμένοι φοιτητές και κομματόσκυλα που περιφέρονται εις αυλάς και αίθρια, «τυχαία» φαξ και emails ρουσφετιού, χαζοχαρούμενες γκόμενες που γεμίζουν τα κομμωτήρια και πλουτίζουν τες νυχούδες, αγοράκια ανίκανα ν’ αντέξουν δυο μήνες θητεία στο στρατό... Αυτή είναι η ΚΑΤΑΝΤΙΑ μας: ένα κράτος σε αποσύνθεση, μια κοινωνία σε αποσύνθεση, μαστουρωμένοι απ’ το χρήμα πολίτες με την ψυχή σε αποσύνθεση (αλλά το κορμί πάντα τροφαντό! Αυτό εξάλλου θα είναι το τελευταίο που θα αποσυντεθεί: και μετά που θα μας φάει το χώμα, η... αφράτη σάρκα και οι μίλλες θα κάνουν χρόνια να λιώσουν!).
Και όχι, δε φταίνε οι ξένοι ΚΑΙ γι’ αυτό! Η δική μας η βλακεία και ημιμάθεια και αδιαφορία και υποταγή και μοιρολατρία φταίνε! Τι κι αν στέλλουμε τα παιδιά μας στα καλύτερα πανεπιστήμια του εξωτερικού (και βρίσκουμε καθηγητές στην Κύπρο να τους κάνουν τις διπλωματικές τους εργασίες); Μαμμόθραφτα και αππωμένα τα στέλλουμε, αμπάλατα επιστρέφουν στη μητρική ποδιά! Πνευματικότητα μηδέν, ακόμη και από άτομα με διδακτορικά και περγαμηνές! Όλα για τη μόστρα γίνονται, για να κρεμάσουμε στους τοίχους του σαλονιού μας μερικά κωλόχαρτα και να νομίσουμε πως τώρα αποκτήσαμε αξία. Ομφαλός της γης η Κύπρος εστί γαρ!
Γιατί τα έχω πάρει μεσημεριάτικα; Γιατί συνειδητοποίησα για ακόμη μια φορά πως η κατάντια μας φτάνει το ναδίρ και όλο το ξεπερνάει και πέφτει πιο κάτω και πιο κάτω και πιο κάτω («μετά από ΄μένα το χάος» λέει και το ποιοτικό άσμα –άσχετο)...
Έστω ότι υπάρχει μια εταιρεία με ευρεία επιρροή στο λαό. Ας υποθέσουμε ότι αυτή η εταιρεία είναι λόγου χάριν μια εφημερίδα. Ας την πούμε «εφημερίδα Ψ». Και ας υποθέσουμε ότι αυτή η «εφημερίδα Ψ» διατείνεται ότι είναι αντικειμενική και αμερόληπτη και έχει ικανά στελέχη και θέλει το καλό του τόπου και αγωνίζεται γι’ αυτό. Και ας υποθέσουμε ότι οι υπάλληλοι της «Ψ» είναι όλο αγαπημένοι και μονιασμένοι μεταξύ τους. Και ας υποθέσουμε ότι το κεφάλι αυτού του ψαριού ΔΕ βρομάει. Και ας υποθέσουμε ότι η τάδε καλή και αξιοσέβαστη υπάλληλος (θα την πούμε υποθετικά Μ) διοργανώνει μια σύναξη για τους συναδέλφους και τ’ αφεντικά της (όχι για να γλείψει τους τελευταίους, αλλά επειδή πραγματικά τους εκτιμά). Και ας υποθέσουμε ότι ο Α αγαπημένος συνάδελφος της Μ ρωτά τον κολλητό του συνάδελφο Θ αν θα πάει στη σύναξη. Και ο χαλαρόοος και «ψαγμένος» Θ του λέει πως δεν έχει όρεξη για τέτοιες βλακείες. Και ο Α προσπαθεί να τον πείσει λέγοντάς του: «Τέλειωνε ρε, θα είναι και ο Π, να γλείψουμε λίον!». Και ο Θ τότε πείθεται και έρχεται και περνούν όλοι μια ωραία κι εποικοδομητική βραδιά γλείφοντας τον Π αρχισυντάκτη. Και ο Π, που καθόλου δεν του αρέσει το γλείψιμο, αλλά είναι αθώος ο καημένος και δεν παίρνει χαμπάρι ότι τον γλείφουν, τους έχει θέσει υπό την προστασία του και τους δίνει να βγάλουν το τάδε θέμα που του σφύριξε ο τάδε υπουργός που (ακούσια βεβαίως) ο συμπαθέστατος Π γλείφει. Τον οποίο υπουργό ο Π υποθετικά προσφωνεί δουλοπρεπώς «κύριε υπουργέ μου» -επειδή τον σέβεται, όχι για να τον γλείψει!
Τότε εσείς πόσο θα εκνευριζόσασταν με την ποιότητα και τη σοβαρότητα των κυπριακών ΜΜΕ; Και πόσο θα ενοχλούσασταν από τις (καθόλου ύποπτες) σχέσεις ΜΜΕ-πολιτικών; Και πόσο μαλάκες θα νιώθατε κάθε φορά που διαβάζατε μια είδηση, αλλά δεν ξέρατε πού αυτή η είδηση αποσκοπεί, ποιος πλήρωσε για να βγει ή ποιος πλήρωσε για να μη βγει ολόκληρη; Ε; Πόσο ΜΑΛΑΚΕΣ;
4 σχόλια:
Μια ερώτηση: Αν η είδηση της προηγούμενης ανάρτησής σου ήταν: "Ελλαδίτης στρατηγός αποκαλύπτει: Εμείς κάψαμε τις εκκλησιές στην Κύπρο", μπορείς να φανταστείς τα πρωτοσέλιδα των αντικειμενικών εφημερίδων και τα εκτεταμένα ποστ των αντικειμενικών μπλογκ;
Προφανώς κάποιοι θα έβγαιναν με τίτλους όπως "Υποψίες για συνεργασία με τους Τούρκους μετά τους ισχυρισμούς του" ή "Νέα προβοκάτσια των Τούρκων - Ελλαδίτης εγκάθετός τους ισχυρίζεται ότι έκαψε εκκλησιές" ή "Χριστιανός που έκαψε εκκλησιές δεν είναι Έλλην" και άλλα παρόμοια.
Κάποιοι άλλοι βέβαια θα έγραφαν "Δικαίωση του τάδε κόμματος - ελληνικός δάκτυλος έφερε την καταστροφή στην Κύπρο".
Με άλλα λόγια ο καθένας θα έβλεπε το γεγονός υπό τη σκοπιά που τον βόλευε και θα έβγαινε στα περίπτερα με τίτλους που ικανοποιούσαν το κοινό του και εξυπηρετούσαν τις πολιτικές σκοπιμότητες που υπηρετεί. Διότι απλά στην Κύπρο ούτε αντικειμενική δημοσιογραφία υπάρχει ούτε αντικειμενική θεώρηση της Ιστορίας ούτε είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε την αυτοκριτικής μας και να παραδεχτούμε και τα δικά μας λάθη. Προβοκάτσιες και προπαγάνδες και βαναυσότητες και δολοφονίες γίνονται δυστυχώς και από τις δύο πλευρές στον κάθε πόλεμο. Αυτή είναι η φύση του πολέμου: εξάπτει τα πάθη και το μίσος. Ηθικότητες σε πολέμους δε χωράνε κι όσοι ισχυρίζονται πως δεν έκανε και η δική μας πλευρά αίσχη κατά των Τούρκων, απλά ψεύδονται.
Θα διαφωνήσω μαζί σου μόνο στο εξής: το ότι θεωρείς πως η έλλειψη αντικειμενικότητας στην ενημέρωση είναι ένα κυπριακό φαινόμενο. Πουθενά στον κόσμο σε θέματα κυρίως που αφορούν "εθνικά ζητήματα" και "κερδοφορία επιχειρήσεων" δεν υπάρχει όχι απλά "αντικειμενική ενημέρωση", αλλά έστω και μια κάποια ενημέρωση. Οι φωτεινές εξαιρέσεις που σκάνε μύτη που και που είτε υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα, είτε για να εξωραϊζουν την πραγματικότητα...
Στα υπόλοιπα συμφωνούμε με ασήμαντες μικροδιαφορές
Αγαπητέ ΔemΩΝ,
Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι σε άλλες χώρες συμβαίνει κάτι το διαφορετικό. Όλοι οι λαοί έχουν κάποιες "μελανές" στιγμές της Ιστορίας τους που θέλουν να... ξεχάσουν. Και όλα τα ΜΜΕ ανά το παγκόσμιο είναι ιδιοκτησίες εκδοτών με συμφέροντα, επιχειρήσεις που εξαρχής δημιουργήθηκαν για να αποφέρουν οικονομικά οφέλη. Οπόταν είναι αναπόφευκτο η "αντικειμενικότητα" κάποιες φορές να μην είναι το πρώτο ζητούμενο -και όχι κατ'ανάγκην από επιλογή των ίδιων των δημοσιογράφων...
Από την προσωπική μου εμπειρία όμως πιστεύω πως σε κάποιες (ελάχιστες μεν) χώρες γίνονται πιο αξιόλογες προσπάθειες για αντικειμενικότητα και σφαιρική ενημέρωση απ' ό,τι στην Κύπρο.
Δημοσίευση σχολίου