Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

«Οι επικίνδυνοι παντρεμένοι»

Κι όμως, η παρηγορήτρα Ρούλα δεν είναι μόδα τωρινή! Οι σημερινές... ψυχολόγες των περιοδικών έκαναν την εμφάνισή τους από τις απαρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας! Ίσως, λοιπόν, να πρέπει, εκτός από τα πενηντάχρονα της Κυπριακής Δημοκρατίας, να γιορτάσουμε φέτος και τα πενηντάχρονα του κυπριακού... φεμινισμού!

Εν έτει 1964 παρακαλώ, ο «Φιλελεύθερος» είχε στήλη με τον τίτλο «Η γωνιά της γυναίκας»! Η οποία μάλιστα στις 15 Μαΐου 1964 φιλοξενούσε το εξής (ανώνυμο βεβαίως) άρθρο:

Οι επικίνδυνοι παντρεμένοι

«Είμαι εικοσιτριών χρόνων κι όμως έχω τραβήξει τόσα πολλά που νοιώθω πως έχω γεράσει –γράφει η φίλη μας Καίτη Ν. Ιδίως από πέρυσι μέχρι σήμερα κόντεψα κυριολεκτικά να τραλλαθώ. Αγάπησα έναν άνδρα μ’ όλη την αγνότητα κι όλη τη δύναμι της καρδιάς μου, νομίζοντας ότι ήταν ο πιο καλός κι ο πιο ιδανικός άνδρας του κόσμου. Μια ημέρα, όμως, έπεσα ξαφνικά από τον έβδομο ουρανό: Έμαθα ότι ήταν παντρεμένος! Τόσο μεγάλη ήταν η απογοήτευσί μου και η λύπη μου, ώστε τον εγκατέλειψα αμέσως και για ν’ αντιδράσω στη συμφορά μου ζήτησα να βρω παρηγοριά σε άλλους δεσμούς. Και σε λίγο κατάφερα αυτό που ζητούσα. Δεν μπόρεσα, βέβαια, να ξεχάσω, αλλά να ξεπεράσω την κρίσι. Έτσι πέρασα μια ήσυχη εβδομάδα και είχα την ελπίδα ότι θα ξανάβρισκα τη γαλήνη μου, όταν ένα βράδυ, γυρίζοντας από τον κινηματογράφο, τον συνάντησα στο δρόμο. Το τι συνέβη τότε δεν περιγράφεται! Άρχισε να φωνάζη, να με βρίζη, να με στολίζη μ’ επίθετα που δεν τολμώ να τα γράψω εδώ. Στο τέλος, κατάφερα να ξεφύγω και γύρισα αναστατωμένη στο σπίτι μου. Το αποτέλεσμα αυτής της τρομερής σκηνής ήταν να πέσω άρρωστη από νευρική εξάντλησι. Πήγα στο γιατρό, πήρα φάρμακα κι άρχισα σιγά-σιγά να συνέρχωμαι. Ύστερα όμως από δυο εβδομάδες πέφτει σαν βόμβα ένα γράμμα του. Το τι μου έγραφε, είναι αδύνατο να το φαντασθή κανείς. Αυτό το γράμμα μου έκανε τόσο κακό, που ξαναρρώστησα. Έφτασα στο σημείο να θέλω να δώσω ένα τέλος στη ζωή μου, πια τι ζητά λοιπόν, από μένα αυτός ο άνθρωπος; Γιατί μου φέρεται τώρα σαν... κακοποιός, αφού πρώτα φαινόταν τόσο καλός και τόσο ερωτευμένος μαζί μου; Γιατί μου τηλεφωνεί κάθε τόσο και γιατί μου γράφει προσβλητικά γράμματα; Πώς θα μπορέσω να γλυτώσω από αυτόν; Προχθές ακόμη με περίμενε στην έξοδο του γραφείου μου. Μόλις πρόφθασα να μπω σ’ ένα ταξί και να του ξεγλιστρήσω...»

Η φίλη μας στάθηκε άτυχη στον έρωτά της, όπως συμβαίνει και με άλλα κορίτσια. Και την ευθύνη γι’ αυτές τις αισθηματικές τραγωδίες την έχουν οι φοβεροί, οι απίθανοι, οι εγκληματικοί αυτοί άνδρες, που ενώ είναι παντρεμένοι, εξαπατούν τα κορίτσια και τα παρασύρουν σ’ αυτές τις επικίνδυνες περιπέτειες. Οι άνδρες αυτοί δεν έχουν καμμιά δικαιολογία για την αχαρακτήριστη συμπεριφορά τους. Πολλοί από αυτούς μάλιστα έχουν την θρασύτητα των κακοποιών, όπως ο «παντρεμένος» της φίλης μας, που δεν διστάζουν να κάνουν σκηνές ψευτοζήλειας δημόσια και να γράφουν απειλητικά και προσβλητικά γράμματα. Είναι αδίστακτοι και γι’ αυτό εξαιρετικά επικίνδυνοι. Η φίλη μας, λοιπόν, καλά θα κάνη να του δηλώση κατηγορηματικά ότι δεν επιθυμεί να την ενοχλή, γιατί θ’ αναγκαστή να καταφύγη: α) στην αστυνομία και β) στη γυναίκα του. Είναι το μόνο μέσον για να λυτρωθή από αυτόν τον εφιάλτη.

Σε πρώτο επίπεδο, αντιλαμβανόμαστε πως οι γυναίκες –και όσοι διαβάζουν Ρούλα και «Κοσμοπόλιταν» το γνωρίζουν καλά- ήταν και τότε το ίδιο αφελείς, πετούσαν και τότε στον έβδομο ουρανό, εξαρτώνταν και τότε από τους άντρες σε βαθμό που να καταλήγουν στον... ψυχίατρο και ήταν και τότε τόοοσο τσούλες, που έβρισκαν ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΒΔΟΜΑΔΑ παρηγοριά σε άλλες αγκαλιές.
Από την άλλη, τότε οι άντρες ήταν απλά «φοβεροί, απίθανοι και εγκληματικοί», ενώ σήμερα εναι ΚΑΙ... «μακάκες».

Η βασική διαφοροποίση στα 50 χρόνια που πέρασαν έγκειται ουσιαστικά στις συμβουλές των... ειδικών: τότε η συμβουλή ήταν η καταγγελία στην αστυνομία και το κάρφωμα στη γυναίκα του. Σήμερα, εκτός από το κάρφωμα, οι συμβουλές περιλαμβάνουν: εξεύρεση άλλου γκόμενου (ή άλλΩΝ γκόμενΩΝ) -διότι «ο έρωτας με έρωτα περνάει», επίσκεψη σε κάποιο sex shop προς εξεύρεση... αντικατάστατου και κόψιμο των... επίμαχων σημείων του «κακοποιού» για παραδειγματισμό. Ή -για πιο... έμπειρες παίκτριες- συνίσταται το... παίξιμο της πάπιας (ή αλλιώς η... επίδειξη στάσης ανωτερότητος) κι η οικονομική αφαίμαξη του μακάκα.

Σε δεύτερο επίπεδο βέβαια το (εμφανώς στημένο πάνω σε φανταστικό γράμμα άρθρο –πρακτική προσφιλής στις εφημερίδες και τα περιοδικά μέχρι σήμερα) στόχο είχε να φοβίσει το «αδύναμο φύλο» και να το αποτρέψει από το ηθικό... ξωκύλισμα και τη σύναψη αμαρτωλών σχέσεων με το αντίθετο φύλο. Διότι, άμα υποπέσεις σε ηθικό παράπτωμα (δια της σύναψης ερωτικής σχέσεως), τότε είναι αναπόφευκτο πως θα κυλήσεις στο βούρκο (δια της σύνεψης πολλαπλών δεσμών). Κι επειδή τέτοια ξενόφερτα ήθη δε συνείδαν (και ούτε σήμερα εξάλλου συνάδουν) με τα χρηστά χριστιανικά μας ήθη, η ΑΠΟΧΗ είναι το καλύτερο ηθικό όπλο για τις γυναίκες!

Δεν υπάρχουν σχόλια: