Διάβαζα σήμερα ακόμα ένα δημοσίευμα που στόχο είχε να πιέσει την ψήφιση του νόμου για τους εκ μητρογονίας πρόσφυγες. Ωραία που τα παρουσιάζουν οι δημοσιογράφοι μας... Την άλλη πλευρά, το πόσα εκατομμύρια δηλαδή θα κοστίσει η ψήφιση του νόμου στο κράτος, την κάλυψε κανείς; Ή μόνο να μιλάμε για «αντικειμενική δημοσιογραφία» ξέρουμε;
Πρόκειται για ένα άρθρο στον «Φιλελεύθερο», ημερομηνίας 27 Απριλίου 2010. Ένα από τα πολλά που έχουν δημοσιευτεί σε όλες ανεξαιρέτως τις κυπριακές φυλλάδες. Τίτλος του: «53.000 παιδιά έχουν μητέρα πρόσφυγα – Στατιστικά στοιχεία για τις γεννήσεις κατά έτος» (http://www.philenews.com/digital/PrintForm.aspx?nid=1951155) και η τελευταία του παράγραφος έχει ως εξής:
«Συνολικά, από το 1974 τα παιδιά που γεννήθηκαν από μητέρα πρόσφυγα ανέρχονται στις 53.000. Όπως είναι γνωστό, η Κίνηση Προσφύγων και Εκτοπισμένων Μανάδων διεκδικεί εδώ και πέντε χρόνια τη διεύρυνση του όρου «εκτοπισθείς» ώστε να περιλαμβάνει και τα παιδιά που γεννήθηκαν από μητέρα εκτοπισθείσα και πατέρα μη εκτοπισθέντα, ώστε να δικαιούνται τα ίδια ωφελήματα (οικονομικά και πολιτικά) που απολαμβάνουν τα παιδιά που γεννήθηκαν από πατέρα πρόσφυγα».
Ακριβώς όπως το λέει και το άρθρο: 53.000 οι εκ μητρογονίας πρόσφυγες! 53 ολόκληρες χιλιάδες!! Και οι σοφοί ημών άρχοντες αναμένεται -εκτός ευχάριστου απροόπτου- να τους φορτώσουν κι αυτούς στις πλάτες του κράτους! Σε καιρούς οικονομικά χαλεπούς μάλιστα, κατά τους οποίους θα έπρεπε τα ζωνάρια να σφίξουν, κι όχι να γίνονται τέτοια ανοίγματα από μια άφρων κυβέρνηση, η οποία στο όνομα της «κοινωνικής πολιτικής» της αδειάζει τα κρατικά ταμεία για να γεμίσει τα κομματικά της ταμεία με ψήφους!
Hello, τα ταμεία αδειάζουν! Σύμφωνοι, το κοινωνικό κράτος πρέπει να συμπαρίσταται στους πολίτες του. Αν όμως οι εκάστοτε άρχοντές μας δεν είναι φειδωλοί στη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών (δηλαδή των δικών μας χρημάτων- διότι είμαι σίγουρη πως τα δικά τους, προσωπικά οικονομικά μια χαρά... οικονομικώς τα χειρίζονται) σε λίγα χρόνια θα κτυπήσουμε κι εμείς ξένες πόρτες για βοήθεια (βλ. το ΔΝΤ κλπ.)!
Ναι, οι πρόσφυγες πέρασαν δύσκολες στιγμές με την τουρκική εισβολή. Και η αρωγή του κράτους –και εμάς των υπολοίπων- ήταν απαραίτητη για χρόνια κατόπιν, ώσπου να σταθούν στα πόδια τους. Αναρωτιέμαι όμως εν τη αφελεία μου: 36 ολόκληρα χρόνια μετά την εισβολή, πόσοι άραγε πρόσφυγες βρίσκονται σε τόσο δεινή οικονομική κατάσταση που να χρειάζονται ακόμη οικονομική ενίσχυση από το κράτος; Κατά την ταπεινή μου άποψη, όχι πολλοί...
Δε θα έπρεπε λοιπόν να μπουν και κάποια κριτήρια στις κρατικές οικονομικές παροχές προς τους πρόσφυγες; Να ενισχύονται δηλαδή οικονομικώς μόνο όσοι το έχουν πραγματικά ανάγκη: οι οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα κλπ.; Το θεωρώ παράλογο να... βοηθά το κράτος οικονομικά διευθυντές τραπεζών και Υπουργείων, απλά και μόνο επειδή είναι πρόσφυγες! Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας δηλαδή; Και βέβαια, μιλώντας για κριτήρια στην παροχή κρατικών βοηθημάτων, δε μιλώ μόνο για τους εκ μητρογονίας, αλλά για όλους τους πρόσφυγες!
Ούτε εγώ, που δεν είμαι πρόσφυγας, έχω κληρονομήσει χωράφια ή σπίτια και αναγκάζομαι να ζω στο ενοίκιο, αλλά δε μου δίνει το κράτος ούτε οικόπεδο για να κτίσω ούτε την όποια άλλη οικονομική βοήθεια! Έπειτα, και η δική μου οικογένεια πλήγηκε οικονομικά με την τουρκική εισβολή, και οι δικές μας επιχειρήσεις έβαλαν τότε λουκέτο λόγω της οικονομικής ύφεσης, και οι δικοί μου ματαίωσαν τις προγραμματισμένες σπουδές τους στο εξωτερικό –κάτι που τους στερεί μέχρι σήμερα επαγγελματικές προοπτικές! Μας αποζημίωσε εμάς ποτέ κανείς; Όχι δα!
Και κάτι ακόμη σημαντικότερο: το βασικό επιχείρημα των προσφύγων με τους οποίους συνομιλώ είναι το εξής: «Είχαν και οι δικοί μου γονείς χωράφια και οικόπεδα και μεγάλο σπίτι, αλλά μας τα πήραν οι Τούρκοι! Πού να κτίσουμε τώρα εμείς;» Θα παραβλέψω το ότι ΌΛΟΙ οι πρόσφυγες είχαν πριν το ’74 σπιταρόνες, και θα εισηγηθώ απλά το εξής: το κράτος πρέπει να φροντίσει να δει ποιοι έχουν πάρει αποζημιώσεις από το ΕΔΑΔ, και κυρίως, ποιοι έχουν καταφύγει στην Επιτροπή Αποζημιώσεων των κατεχομένων, και να τους κόψει την όποια οικονομική βοήθεια. Από δυο πλευρές θα τα παίρνουν δηλαδή, εις διπλούν; Μόνο και μόνο για το κακό που (όπως δείχνουν και οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις) έχουν προκαλέσει στο κυπριακό, θα έπρεπε να παρθούν εναντίον τους και τα ανάλογα πολιτικά και οικονομικά μέτρα!
Άντε, διότι όπως το πάμε, στο τέλος θα πληρώνουμε και τα τρισέγγονα των τρισέγγονων των προσφύγων! Το καλό βέβαια είναι πως, γάμο με γάμο, σιγά-σιγά όλοι μας πρόσφυγες θα θεωρούμαστε!
