Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Πούν’ την, πούν’ την, την απεργία;

Η Μεγαλόνησος έδωσε και πάλι ρέστα... πολιτισμού και διορατικότητας. Η Μεγαλόνησος των αφυπνισμένων πολιτών και των στοχευμένων πολιτικών. Σκηνές απαράμιλλου κάλλους εκτυλίχθηκαν και πάλι χθες το βράδυ σε όλα τα βενζινάδικα της Κύπρου. Σκηνές που θύμισαν την επέλαση στα μπακάλικα προ εικοσαετίας, τότε που σφραγίζαμε πόρτες και παράθυρα με κολλητικές ταινίες για να... γλιτώσουμε από τα χημικά στον Περσικό Κόλπο! Τότε που στοιβάζαμε τα μακαρόνια, τις φακές και τους ντοματοχυμούς σε αποθήκες και υπόγεια, λες κι ακολουθούσε κατοχή...

Έτσι και χθες. Ουρές ατελείωτες μέχρι τα μεσάνυχτα στα βενζινάδικα, συνωστισμός και φασαρία, κόρνες και φωνές, δρόμοι μπλοκαρισμένοι και αυτοκίνητα ακινητοποιημένα, κόσμος πανικοβλημένος, βενζινοπώλες που έτριβαν τα χέρια τους με ικανοποίηση... Ναι, τέτοια κόλπα δεν πιάνουν μόνο στην Ελλάδα τελικά! Λες και δύο μέρες χωρίς βενζίνη θα φέρουν καταστροφή, λες και οι απεργίες στην Κύπρο κρατούν αιώνια... Να, ένα «ντου» του Υπουργού αρκεί για την ως δια μαγείας λύση της όποιας εκβιαστικής απεργίας! Είδε ο Κύπριος απεργία και γέμισε το βρακί του. Αυτά περί αγωνιστικής συνείδησης και λαού συνηθισμένου ν’ αντέχει στις δυσχέρειες. Λαός του καναπέ και του κανίς καταντήσαμε! Και το χειρότερο, λαός που πιάνεται κότσος χωρίς καν να κουνήσει κανείς το δακτυλάκι του!

Ρε παιδιά, πόσο δύσκολο είναι να αντιληφθεί κανείς πως στόχος των απεργών δεν ήταν άλλος από την πώληση όλων των αποθεμάτων τους σε τσουχτερές τιμές, προτού εφαρμοστεί η υπουργική απόφαση για την ανώτατη τιμή πώλησης των καυσίμων; Σας τα χρυσοπούλησαν τα καύσιμα και εσείς νιώθετε και νικητές που καταφέρατε να... προλάβετε την απεργία! Πόσο ΗΛΙΘΙΟΙ νιώθετε άραγε σήμερα, όταν αντιληφθήκατε πως δεν απεργούν όλα τα πρατήρια; Πως τα 41 πρατήρια που ανήκουν στις ίδιες τις εταιρίες εισαγωγής καυσίμων λειτουργούν κανονικά; Ξεπουλώντας μάλιστα κατά ένα σεντ ακριβότερα τα αποθέματά τους; Η Κύπρος του παραλόγου και της βλακείας!

Αλλά και να απεργούσαν όντως όλα τα πρατήρια και να μη βρίσκατε πουθενά ανοιχτό βενζινάδικο να γεμίσετε τα ρεζερβουάρ των αυτοκινήτων σας, ποια θα έπρεπε να ήταν η σωστή στάση των πολιτών; Μα, να τους αφήσετε να απεργήσουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ αν έχουν τα κότσια, να μη βάλετε σταγόνα βενζίνη για μια-δυο μέρες, να δούμε για πότε θα λογικευτούν και θα κατεβάσουν τις τιμές τους σε φυσιολογικά επίπεδα! Που χρόνια τώρα μας κατακλέβουν κι εμείς γουστάρουμε! Αλλά ναι, μπόλικο χρήμα έρεε τότε στις τσέπες μας, χεστήκαμε να δώσουμε και κάτι τις παραπάνω για να κυκλοφορούμε το πολυτελές αμάξι μας. Είμαστε χουβαρντάδες εμείς! Για να δούμε τώρα που ήρθαν τα δύσκολα, τώρα που η οικονομική κρίση κτύπησε και τον... κυπριακό παράδεισο, για να δούμε τώρα αν θα συνεχίσουν οι φαντασίες και η παθητική αιγοπρόβεια στάση!

Φωνάζει οι νοικοκύρης, φωνάζει κι ο κλέφτης πια. Κι εμείς τον ακούμε και πανικοβαλλόμαστε, τρέχουμε να του δώσουμε απλόχερα τα λεφτά μας μην τυχόν και... μας κλέψει! Και σκυλλοτρωγόμαστε και μεταξύ μας για το ποιος θα πιάσει πρώτος την αντλία στο βενζινάδικο. Αντί να απεργούν οι πάσχοντες, απεργούν οι έχοντες! Έλεος! Διότι δε μπορούν να μας κλέβουν ΤΟΣΟ πολύ πια. Διότι ναι, κυρίες και κύριοι, δικαιούνται ν’ ανεβάζουν τις τιμές τους αμέσως μόλις ανέβει η διεθνής τιμή του μαύρου χρυσού. Αλλά όταν οι διεθνείς τιμές πέσουν, οι Κύπριοι βενζινοπώλες τυγχάνει πάντα να έχουν αποθέματα χρόνων από τα «ακριβά φορτία»! Και πρέπει να εξαντληθούν πρώτα αυτά βεβαίως πριν κατεβάσουν τις τιμές. Δυστυχώς όμως για τους Κύπριους πολίτες, τα αποθέματα αυτά δεν τελειώνουν ποτέ, παρά μόνο όταν οι διεθνείς τιμές ανέβουν και πάλι!

Τρέξτε λοιπόν Κύπριοι, μην τυχόν κι αδειάσει το ντεπόζιτο του αυτοκινήτου σας! Τρέξτε μήπως και δε μπορείτε πια να κάνετε γύρες για μόστρα στη Μακαρίου! Τρέξτε μήπως και κάνετε μια μέρα απουσία και κλείσει το Starbucks! ΤΡΕΞΤΕ!!

Αστυνομία υπέρ... τάξεως και ηθικής

Σοκαρίστηκε η αστυνομία που διέρρευσε η ομολογία του Φάνου Χατζηγεωργίου στην εφημερίδα «Πολίτης»! Οιμέ! Τόσα άλλα που διαρρέουν καθημερινά δεν την ενοχλούν; Διαρροές... καταδίκων, διαρροές... πληροφοριών, διαρροές... εξεταστικών δοκιμίων, διαρροές... από κάποιων «οργάνων» τα στόματα... Η διαρροή μιας διάτρητης ομολογίας τους μάρανε! Μα ακριβώς γι’ αυτό θορυβήθηκαν: επειδή η ομολογία μοιάζει τόσο παιδιάστικη που εγείρει ερωτηματικά ως προς τη διαδικασία απόκτησής της. Τα ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ που έθεσε η εφημερίδα ενόχλησαν προφανώς την αστυνομία, κι όχι αυτή καθεαυτή η ομολογία. Εξάλλου, γιατί δεν ενοχλήθηκαν τόσο από τη διαρροή του κατηγορητηρίου της υπόθεσης, το οποίο έπαιξε σε όλα τα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ; Το μένος ΜΟΝΟ προς τη συγκεκριμένη εφημερίδα εγείρει λοιπόν υπόνοιες: μήπως, αγαπητή Αστυνομία, σας πονάνε θέματα όπως οι στημένες εξετάσεις πρόσληψης στο αστυνομικό σώμα που αποκάλυψε η εν λόγω εφημερίδα προσφάτως; Μήπως κάποιος από τους πολύ υψηλά ιστάμενους δυσκολεύεται υπό αυτές τις εξελίξεις να... αποκαταστήσει το τέκνο του; Λέμε τώρα...

Και εν πάσει περιπτώσει, ποιον πάνε να κοροϊδέψουν φορτώνοντας τη διαρροή της ομολογίας Χατζηγεωργίου σε εκτός της αστυνομίας πρόσωπα (δηλαδή στους δικηγόρους); Νομίζουν ότι τάχα ο κόσμος δεν γνωρίζει τι εστί κυπριακή αστυνομία; Είναι άραγε η πρώτη φορά που οι ίδιες οι κεφαλές της αστυνομίας δίνουν σε φίλους τους δημοσιογράφους «καυτά» θέματα; Ή είναι μήπως η πρώτη φορά που τηλεφωνούν στον τάδε φίλο τους αστυνομικό συντάκτη να του πουν: «Ρε, κάνουμε επιχείρηση στο τάδε σημείο, θα είμαι κι εγώ εκεί, στείλε κανένα φωτογράφο»; Αντάλλαγμα βέβαια, η που...να η προβολή (ε, έχει action να θωρείς την φάτσα σου στο γυαλί), ίσως και η κάλυψη σε τυχόν δικά τους παραστρατήματα. Οι δημοσιογράφοι βλέπετε «οφείλουν» να καλύπτουν τις πηγές τους, αλλιώς πηγές... γιόκ!

Γιατί λοιπόν οι της Αστυνομίας Κύπρου δεν κοιτάνε τις δικές τους ευθύνες; Τους φυλακισμένους που πεθαίνουν στα κελιά από ναρκωτικά, τους ισοβίτες που παίρνουν τηλέφωνο δημοσιογράφους μέσα από τις κεντρικές φυλακές για να τους... ενημερώσουν, τους ξυλοδαρμούς μεταναστών σε αστυνομικούς σταθμούς, τους ξυλοδαρμούς πολιτών στη μέση του δρόμου απλά για την πλάκα;

Θυμάμαι πριν λίγο καιρό τη χαρά μιας φίλης μου αστυνομικίνας (την οποία σημειωτέον «κανόνισε» στην αστυνομία ο αστυνομικός μπαμπάκας της), η οποία μου διηγήτο χαριεντιζόμενη τα «κατορθώματα» κάποιων συναδέλφων της. Είχαν λέει τα... όργανα σε αστυνομικό σταθμό της Λευκωσίας συλλάβει κάποιους μετανάστες –δε θυμάμαι το λόγο της σύλληψής τους, είναι όμως δευτερευούσης σημασίας. Επειδή όμως οι συλληφθέντες δε γνώριζαν ελληνικά και έτσι η συνεννόηση... ηχούσε υπό τις πενιές του μπουζουκιού, κάλεσαν ένα συμπατριώτη των συλληφθέντων -τακτικό συνεργάτη του τμήματος- να κάνει το διερμηνέα. Ποια ήταν η κατάληξη; Μόλις μπήκε το... βαρύ πυροβολικό της αστυνομίας μέσα (αυτό ντε που γ...ά και δέρνει και περπατά με αγέρωχο το ανάστημα και κορδώνει που νομίζει πως όλοι παραληρούν στο πέρασμά του) άρχισε να κτυπά τον πρώτο ξένο που είδε μπροστά του! Και αφού έδειρε και έβγαλε το άχτι του για τα κερατιάτικά του και ξεθύμανε τόσο ώστε ν’ ακούσει τις κραυγές του θύματος, τι συνειδητοποίησε; Αντί των συλληφθέντων, είχε κάνει μαύρο στο ξύλο το διερμηνέα που είχαν οι ίδιοι καλέσει να τους βοηθήσει! Και αντί συγγνώμης βέβαια, η ιστορία αυτή κυκλοφορεί πλέον ως ανέκδοτο (για να περνούν ευχάριστα τα βράδια ντε!) μεταξύ των... άμεμπτων και αδιάφθορων αστυνομικών μας...

Αλλά αυτοί δεν είναι οι μόνοι άθλοι των αστυνομικών μας! Αυτοί έχουν προ πολλού ξεπεράσει τους δώδεκα του Ηρακλή! Δεν είναι κοινό τοις πάσι μυστικό πως κάποια όργανα έχουν μπει βαθιά στα... πλοκάμια της παρανομίας; Ποιοι άραγε κάνουν τα στραβά μάτια για τα καζίνο που ξεφυτρώνουν σα μανιτάρια τις ελεύθερες περιοχές; Ποιοι ακόμη έχουν και προσωπικά συμφέροντα από τον παράνομο τζόγο; Ή μήπως ξεχνά κανείς πώς το όνομα πρώην Αστυνομικού Διευθυντή της Λεμεσού συνδέθηκε με συγκεκριμένη «φρουταγορά» στη Λεμεσό πριν λίγα χρόνια;

Από την άλλη, διατείνεται η αστυνομία πως έχει κηρύξει πόλεμο κατά των εμπόρων ναρκωτικών. Πόσοι άραγε αστυνομικοί έχουν πλουτίσει κάνοντας χρυσές χασισοδουλειές; Η περίπτωση του δολοφονηθέντος στη Λεμεσό αστυνομικού με τις επαύλεις, τα πολυτελή αυτοκίνητα και την εξ ανατολικού μπλοκ γκόμενα, ακόμα πρόσφατη. Πόσοι άλλοι δε διακινούν όπλα, σάρκα και ό,τι άλλο «πουλάει» και πουλιέται στην τριτοκοσμική μας κοινωνία; Η δε «ασυλία» που προσφέρεται σε συγκεκριμένα καμπαρέ με αντάλλαγμα λίγες... μούχτιν στιγμές ηδονής (μην το πούμε γ...ήσι και προσβάλουμε τα ήθη!);

Νομίζουν πως όλα αυτά είναι κρυφά; Κούνια που σας κούναγε αγαπητά μου όργανα! Ο κόσμος το ’χει βούκινο, γι’ αυτό σταματήστε να του πουλάτε φούμαρα, φτηνές ηθικές και κατηγορίες διαρροών! Ασχοληθείτε καλύτερα με τα του οίκου σας, κύριοι αρχηγοί και αρχι-αστυνομικοί, αρχίστε να επιτελείτε σωστά το έργο σας, φροντίστε να μορφώσετε τους (νεαρούς κυρίως) αστυνομικούς σας (οι οποίοι ως γνωστόν κατέληξαν στο αστυνομικό σώμα αφού απέτυχαν να μπουν σε κάποιο πανεπιστήμιο ή κολέγιο, αφού έκαναν δυο-τρία χρόνια φροντιστήρια, αφού πήραν τα θέματα των εξετάσεων και αφού έβαλαν και πεντέξι βύσματα) και άστε τους δημοσιογράφους να κάνουν το έργο τους! Καθείς εφ’ ω ετάχθη!

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

Innocent or guilty? Ομολογία Φάνου Χατζηγεωργίου για τη δολοφονία του Άντη Χατζηκωστή: τρύπια σα... σουρωτήρι!

Νομικός δεν είμαι, ούτε το παίζω. Ούτε... φίλη της Έλενας Σκορδέλλη ή του αδελφού της. Διαβάζοντας όμως την ομολογία του Θεοφάνη Χατζηγεωργίου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πολίτης στις 6 Φεβρουαρίου 2010, διαπίστωσα –όπως και πολλοί άλλοι- ότι η συγκεκριμένη μαρτυρία από κάπου... μπάζει! Το αν θα σταθεί ή όχι στο δικαστήριο, αυτό δεν το γνωρίζω. Το αν υπάρχει όντως ενισχυτική ή περιστατική μαρτυρία (όπως αναφέρθηκε στην ίδια εφημερίδα στις 7 Φεβρουαρίου), ούτε αυτό το γνωρίζω. Γνωρίζω μόνο ότι, αντί να απαντήσει στο ερώτημα «πώς στήθηκε και πώς έγινε η δολοφονία του Άντη Χατζηκωστή», η συγκεκριμένη ομολογία γέννησε μάλλον νέα ερωτήματα!

  1. • Η ομολογία έγινε στην τέταρτη κατάθεση του Χατζηγεωργίου. Γιατί λοιπόν στις προηγούμενες τρεις καταθέσεις του αρνείτο κάθε ανάμειξη στο έγκλημα; Τι τον έκανε ν’ αλλάξει γνώμη; Η συμφωνία με την αστυνομία ότι θα απαλλαγεί των κατηγοριών και θα του προσφερθεί άσυλο στο σύστημα προστασίας μαρτύρων;

  2. • Είναι δυνατόν οι αρχές να στηριχτούν στην ομολογία ενός ανθρώπου που ως αντάλλαγμα για την ομολογία του δεν κατηγορείται (παρόλο που το όνομά του συμπεριλαμβάνεται στο κατηγορητήριο που είδε το φως της δημοσιότητας); Δεν είναι εύλογο κάποιος να υποθέσει ότι με αυτήν την ομολογία προσπαθεί να απαλλάξει τον εαυτό του κατηγορώντας τους άλλους συνεργούς του;

  3. • Μέχρι τη στιγμή της ομολογίας του Θεοφάνη Χατζηγεωργίου, αυτός εθεωρείτο ως ένας από τους βασικούς υπόπτους – σύμφωνα μάλιστα με κάποιες πληροφορίες ως ο κύριος ύποπτος. Επί τούτου, υπάρχουν πληροφορίες για ύπαρξη προφορικής μαρτυρίας, βάσει της οποίας είναι ο ίδιος ο Θεοφάνης που πυροβόλησε τον Άντη. Γιατί λοιπόν, ενώ δόθηκε στην αστυνομία αυτή η προφορική μαρτυρία, ξεχνιέται και δε λαμβάνεται υπόψιν;

  4. • Η ομολογία σαφώς χαρακτηρίζεται από έλλειψη σοβαρότητας. Πόσο «επαγγελματικό» είναι να γίνονται συμφωνίες για δολοφονία τρώγοντας τυροπιτάκια και κουπέπια στο σπίτι του φερόμενου ηθικού αυτουργού, Τάσου Κρασοπούλη, και με τη σύζυγο και τον πεθερό του μάλιστα μέσα στο σπίτι; Ή σε χώρους όπως το Ιπποκράτειο νοσοκομείο, όπου, σύμφωνα με την ομολογία, έγινε η πρώτη συνάντηση των τριών εκτελεστών του σχεδίου, Γρηγόρη Ξενοφώντος, Θεοφάνη Χατζηγεωργίου και Αντρέα Κασάπη;

  5. • Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πεθερός του Τάσου Κρασοπούλη, τον οποίο ο Θεοφάνης Χατζηγεωργίου ισχυρίζεται στην ομολογία του ότι συνάντησε στο σπίτι του πρώτου, είναι νεκρός εδώ και κάποια χρόνια. 

  6. • Πόσο πειστικό είναι το ότι, ενώ αρχικά σχεδιαζόταν όπως τραβήξει ο ίδιος ο Θεοφάνης τη σκανδάλη, αργότερα «ένιωσε τον εαυτό του ότι εν εμπορούσε να σκοτώσει άνθρωπο, είπε του Αντρέα -τζιαι εδέκτηκε- να πουν του Γληόρη αν δέχεται να το κάμει τζείνος»; Δε μοιάζει να... ξεφορτώνεται πολύ άτσαλα τις όποιες ευθύνες τον βαραίνουν;

  7. • Σύμφωνα με την ομολογία, ο Γρηγόρης Ξενοφώντος δέχτηκε να εμπλεκεί στην υπόθεση επειδή είχε ανάγκη χρήματα, αφού χρωστούσε 7.500 ευρώ. Κάνει όμως κάποιος φόνο για ένα τόσο μικρό ποσό, και μάλιστα χωρίς να πάρει προκαταβολή; Και δέχεται στο τέλος να φύγει για τη Μολδαβία με 2.500 ευρώ; Αφού θα κάνει που θα κάνει φόνο, γιατί δεν σκοτώνει καλύτερα αυτόν που τον κυνηγά για τα 7.500 ευρώ (και απολογούμαι για τον κυνισμό μου), ώστε να απαλλαγεί μια και καλή από το χρέος;

  8. • Σύμφωνα με τους... κανόνες τις πιάτσας, σε συμφωνίες και συμβόλαια θανάτου συνηθίζεται να δίνεται προκαταβολικά τουλάχιστον το μισό ποσό, κάτι που Χατζηγεωργίου αρνείται πως συνέβη. Είναι δυνατόν κάποιος να δεχτεί να κάνει φόνο χωρίς να έχει προηγουμένως πάρει τουλάχιστον ένα μέρος του ποσού; Κι αν μετά ο εντολοδότης δεν τον πληρώσει; Τι θα κάνει; Θα τον... καθαρίσει κι αυτόν;

  9. • Στην ομολογία του Θεοφάνη, αναφέρει πως τις τελευταίες μέρες πριν τη δολοφονία, ο Γρηγόρης Ξενοφώντος ήταν αυτός που παρακολουθούσε την καθημερινή διαδρομή του Άντη Χατζηκωστή, και μάλιστα με το αυτοκίνητο της δουλειά του, όπου καταγραφόταν και το όνομά του («ο Γληόρης ανέλαβε μόνος του την παρακολούθηση. Όπως μας είπε, έκαμνε την τες παραπάνω φορές με το αυτοκίνητο της δουλειάς του, έναν άσπρον βαν Mtisubishi που έγραφε τζιαι το όνομα του πάνω»). Πόσο αδαής όμως είναι ο Ξενοφώντος, να παρακολουθεί τον Άντη μέρα-μεσημέρι σε μια περιοχή γεμάτη κάμερες, αφήνοντας σαφώς το στίγμα του;

  10. • Επί τούτου, η αστυνομία δε μάς έχει πει αν στις κάμερες των πρεσβειών της περιοχής έχει όντως καταγραφεί το αυτοκίνητο του Ξενοφώντας τις προηγούμενες του φόνου ημέρες.

  11. • Περιγράφοντας την ημέρα του φόνου, ο Θεοφάνης λέει ότι, μια περίπου ώρα πριν την εκτέλεση, πήγαν με τον Ξενοφώντος στο σπίτι του και να πάρουν το όπλο του και να προετοιμαστούν. Στο σημείο αυτό ο Θεοφάνης λέει στην ομολογία του: «Εγώ εφόρησα γάντια». Λεπτομέρεια φαινομενικά αχρείαστη και άσχετη με το φόνο. Εξάλλου εκείνη τη μέρα δεν έκανε και ιδιαίτερο κρύο για να χρειάζεται κανείς γάντια. Δεν μπορεί κάποιος να σκεφτεί λοιπόν πως αυτή η λεπτομέρεια προστέθηκε επίτηδες ώστε, αν τυχόν βρεθεί το φονικό όπλο ή η μοτοσυκλέτα, να μπορούν να πουν ότι δεν βρέθηκαν τα δακτυλικά αποτυπώματα του Χατζηγεωργίου, ώστε να μην μπορεί να στηθεί κατηγορία εναντίον του; Και να δικαιολογείται το ότι το όνομά του δε συμπεριλαμβάνεται στο κατηγορητήριο;

  12. • Στο ίδιο σημείο ο Θεοφάνης λέει στην ομολογία του: «έδωκα του Γληόρη ένα κράνος μαύρο [...]. Εγώ εφόρησα ένα κράνος άσπρο». Είναι άραγε τυχαία η λεπτομέρεια αυτή, ή έχει να κάνει με το προστατευτικό κράνους που βρέθηκε σε παρακείμενο του σημείου δολοφονίας χωράφι;

  13. • Ο Θεοφάνης Χατζηγεωργίου λέει πως είναι ο ίδιος που πέταξε στη νεκρή ζώνη το φονικό όπλο και τα ρούχα που φορούσε αυτός και ο Ξενοφώντος όταν έκαναν το φόνο. Όποιος όμως γνωρίζει βασικές αρχές της ποινικής ψυχολογίας, γνωρίζει πως είναι το άτομο που τράβηξε τη σκανδάλη που σπεύδει να ξεφορτωθεί το όπλο, κι όχι ο οδηγός της μοτοσυκλέτας! Δεν είναι ο οδηγός που είχε άμεσο συμφέρον να εξαφανίζει το όπλο, αλλά ο ίδιος ο εκτελεστής! Ο οποίος μάλιστα δεν αναφέρεται στην ομολογία να φορούσε γάντια, άρα τα δακτυλικά του αποτυπώματα σίγουρα υπάρχουν πάνω στο όπλο! Είναι δυνατό λοιπόν να εμπιστευτεί ο εκτελεστής το φονικό όπλο σε άλλον; Έστω κι αν είναι συνεργάτης και συνένοχός του; Και αν αυτός δεν το πετάξει, αν το κρύψει και μετά το χρησιμοποιεί για να τον απειλεί;
Μετά από όλα αυτά (τα οποία κάποιοι ειδήμονες μπορεί να θεωρήσουν αφελή, ο δικός μου όμως απλοϊκός νους πραγματικά δεν μπορεί να τα χωνέψει) μου γεννάται το εξής ερώτημα: πρόκειται για μια μαρτυρία ειλικρινή και αληθινή ή για μια μαρτυρία καθ’ υπαγόρευση; Μια μαρτυρία που διαμορφώθηκε ώστε ν’ απαντά ένα προς ένα τα ερωτήματα της αστυνομίας, σε μια προσπάθεια να κλείσει όσο το δυνατό συντομότερα η υπόθεση; ΔΟΘΗΚΕ ΠΡΩΤΑ Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΒΑΣΕΙ ΑΥΤΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΘΗΚΑΝ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ, Ή Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ, ΜΑΖΕΥΟΝΤΑΣ ΠΡΩΤΑ ΤΙΣ 123 ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ, «ΕΦΤΙΑΞΕ» ΜΙΑ ΑΝΑΛΟΓΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΒΑΣΕΙ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΝΑ ΣΤΗΘΕΙ Η ΥΠΟΘΕΣΗ; ΔΙΟΤΙ, ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΥΤΟΠΤΗ ΜΑΡΤΥΡΑ (ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ), ΕΣΤΩ ΚΙ ΑΝ Η ΕΝΟΧΗ ΚΑΠΟΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΗ, ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΣΤΗΘΕΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ;

Δεν υπονοώ, ούτε ξέρω ποιος κρύβεται πίσω από τη δολοφονία, ούτε ποιοι ήταν οι εκτελεστές ούτε ποιοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί. Ούτε με τα πιο πάνω ερωτήματά μου υπαινίσσομαι ότι οι κατηγορούμενοι είναι αθώοι ή ένοχοι. Αυτό δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω. Πρόκειται απλά για ερωτήματα επί της διαδικασίας και επί των θεμιτών και αθέμιτων μέσων που χρησιμοποιούνται για το στήσιμο μιας υπόθεσης...

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

Επιστροφή στον καννιβαλισμό

Γραμμένο ένα χρόνο πριν, αλλά πάντα επίκαιρο

«Ο ρυθμός ανάπτυξης της κυπριακής οικονομίας έχει πέσει στο 2,1%». Ανάπτυξη όμως υπάρχει! Κανείς δεν το αρνείται: σε όλα τα καλοταϊσμένα στομάχια υπάρχει ανάπτυξη. Κατά πλάτος μάλιστα! Και με ρυθμούς ραγδαίους. Εν τω μεταξύ, και ενώ κάθε πρωί κάποιες μεταξωτές γραβάτες δένονται σε άψογους κόμπους, το παζάρι σείεται συθέμελα: και απολύσεις γίνονται (όλες καλυμμένες νομικά) και «οικειοθελείς» παραιτήσεις και «συνελεύσεις» ανακοίνωσης της στέρησης αύξησης, ακόμα και «συνελεύσεις» ανακοίνωσης μείωσης μισθών. Πόσα από αυτά συνάδουν με τα κεκτημένα δικαιώματα του εργαζομένου είναι τοις πάσι γνωστό. Αλλά ως γαϊδαράκοι και μεις οφείλουμε να «χτίζουμε εκκλησιές και να κουβαλάμε πολυβόλα». Υπέρ πίστεως και πατρίδος. Υπέρ ιδεολογιών και οραμάτων... Τώρα ποια οράματα μπορεί να’χει κάποιος με μισθό πείνας και σε ποιες αρχές να πιστέψει όταν και το δικαίωμά του για ένα ξεροκόμματο ψωμί απειλείται, αυτό μόνο ένας γραβατωμένος ιδεολόγος το ξέρει... Η λύση όμως υπάρχει στο... τσεπάκι τους: «Ρε παιδιά, πεινάτε; Ε, αρχίστε να τρώτε τον πλησίον σας! – Και σεις χορτάτοι θα βγείτε από τις νέες καννιβαλιστικές τάσεις του καπιταλισμού, και μεις με λιγότερους μισθούς να πληρώσουμε! 2 σε 1 δηλαδή!» Και οι φαγωμένοι; Ε, αυτοί θα έχουν θυσιαστεί για το κοινό καλό. Είπαμε, υπέρ πίστεως και πατρίδος, υπέρ αρχών και ιδεολογιών!

ΥΓ. Έχει ποτέ κανείς μετρήσει τις εκκλησίες πολυτελείας που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια σε κάθε γωνιά του νησιού;

Μνημόσυνο με κρατήσεις

12.12.09


Κατανοούμε ότι έπρεπε να υπάρχει μια τάξη στη μικρή εκκλησία του Αγίου Νικολάου στη Δευτερά, όπου τελέστηκε το πρώτο ετήσιο μνημόσυνο του τέως προέδρου της Δημοκρατίας, Τάσσου Παπαδόπουλου, το περασμένο Σάββατο. Κατανοούμε κι ότι δε χωρούσε όλος ο κόσμος κι έπρεπε να γίνει ένα… ξεδιάλεγμα. Η πόρτα όμως που… έριχναν σε κάποιους για τους οποίους «δεν είχε γίνει κράτηση» και οι οποίοι προσπαθούσαν να μπουν από την πλαϊνή είσοδο (την είσοδο των grande επισήμων) έπρεπε να γίνεται με πιο διακριτικό τρόπο. Η δε τακτική με τις ταμπελίτσες με τα ονόματα στους σκάμνους μάς θύμισε κυπριακό γάμο. Έπαιρνε δηλαδή ο κάθε ενδιαφερόμενος που ήθελε να παρακολουθήσει το θέαμα τηλέφωνο, έκανε κράτηση τον αριθμό των θέσεων που ήθελε και οι... ταξιθέτες έβαζαν μια ταμπελίτσα με το όνομά του στη θέση αυτή;
Είναι επίσης ευνόητο κι αναμενόμενο να γίνεται προσπάθεια να προστατευτεί η οικογένεια (η σύληση του τάφου του δικού τους ανθρώπου πολύ λογικά τους προκαλεί ανασφάλεια). Ποιος ο λόγος όμως οι διάφοροι αξιωματούχοι να κουβαλάνε τόσους μπράβους μαζί τους; Οι οποίοι, χωρίς τακτ, έμπαιναν στην εκκλησία, έριχναν μια ματιά αν υπάρχει τίποτα επικίνδυνο και μετά έβγαιναν διότι «για τις συνοδείες» δεν υπήρχε χώρος. Και άντε προστατεύουν τους επισήμους οι μπράβοι τους από υπαρκτούς κι ανύπαρκτους εχθρούς. Η απορία μου είναι η εξής (δεδομένου μάλιστα ότι κάποιοι από τους φρουρούς πληρώνονται δημοσία δαπάνη): το κράτημα της ομπρέλας για να μη βραχεί ο τάδε αξιωματούχος (έπρεπε βλέπετε να έχουν τα χέρια τους εύκαιρα για... χειραψίες ανά πάσα στιγμή) συγκαταλέγεται στα καθήκοντά τους; Αέρα με φοινικόφτερα τους κάνουν το καλοκαίρι;