KUK 347

Άμα ο κόσμος έν ανέστητος, ε, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το διαδικτυακό «κάρφωμα» -αφού η αστυνομία μας δε θα έκανε και τίποτα αν προβαίναμε σε καταγγελία. Χθες βράδυ περνούσα από τη Γρίβα Διγενή –όχι για την γνωστή λευκωσιάτικη διαδρομή βόλτας-μόστρας Γρ. Διγενή-Μακαρίου, αλλά γιατί έτυχε να με βολεύει ο συγκεκριμένος δρόμος για την επιστροφή στο σπίτι. Σταματημένη στα φανάρια της διασταύρωσης Γρ. Διγενή-Θεμιστοκλή Δέρβη, βλέπω ένα ολόκληρο άδειο κουτί τσιγάρα να πετάγεται από το παράθυρο του μπροστινού γκρι αυτοκινήτου με πινακίδες εγγραφής KUK 347. Αυθόρμητα του αναβοσβήνω τα φώτα: οι δρόμοι ρε φίλε δεν είναι σκουπιδότοπος! Πέτα το σκουπιδαριό σου στο σαλόνια του σπιτιού σου, αν γουστάρεις τη βρομιά! Βέβαια ο ένοχος οδηγός (που κάθε άλλο παρά ένοχος ένιωθε) πειράχτηκε από την ενοχλητική μου «παρατήρηση» και μου έκανε μια ωραιότατη χειρονομία με το μεσαίο δάκτυλο του χεριού του. «Έχει καλώς. Εγώ σε τέτοιο επίπεδο δεν πέφτω», σκέφτηκα.

Με το που ανάβει πράσινο και ξεκινάμε, ο συνοδηγός στο γκρι αυτοκίνητο, σε μια στιγμή επαναστατικής έξαρσης [ξέρετε, απ’ αυτές που έχουν τα μωρά, όταν τους λες να μη σπάσουν το βάζο, από τις ίδιες που έχουν οι Κύπριοι φοιτητές όταν... βγαίνουν στους δρόμους να διαδηλώσουν (?;!^%?)], πετά ένα άκαυτο τσιγάρο στο δρόμο –«Έτσι, για να μάθεις κυρία μου! Ό,τι και να λες, εμείς θα συνεχίσουμε να συμπεριφερόμαστε σαν ζώα! Είναι δικαίωμά μας! Αχ, τι καλά, την αποστομώσαμε, θα κοιμηθούμε ήσυχα απόψε!» Μάλιστα. Δεν έκανα καν τον κόπο να αναβοσβήσω ξανά τα φώτα μου. Άδικος κόπος. Με γαϊδούρια δεν πρόκειται να συνεννοηθώ ποτέ, δε μιλάμε την ίδια γλώσσα! Οι γονείς τους φταίνε που δεν τους έφεξαν καμιά ανάποδη τον καιρό που έπρεπε!

Στη διασταύρωση Γρ. Διγενή-Μακαρίου εγώ παίρνω τη δεξιά λωρίδα και το γκρι αυτοκίνητο την αριστερή, για να μπουν στη Μακαρίου –προφανώς έκαναν τη must διαδρομή μόστρας μπροστά από τις in καφετέριες της «πρωτεύουσας»... Οδηγός ήταν μια κοπελίτσα που κρατούσε επιδεικτικά το αναμμένο της τσιγάρο (ναι, τώρα έγινες γυναίκα!) και συνοδηγός μια άλλη που κι αυτή κάπνιζε υπερήφανα. Μπράβο, μπράβο κορίτσια, και εις ανώτερα!