Το ότι η Ιστορία είναι υποκειμενική, έχει λεχθεί πολλάκις. Όπως και ότι ο καθένας πιστεύει στη δική του, υποκειμενική αλήθεια, ενώ η κοινή-συλλογική αλήθεια δεν υπάρχει παρά στη σφαίρα του φανταστικού.
Επισκέφθηκα την άνοιξη το κατεχόμενο Κάρμι. Ήταν η πρώτη φορά που ανέβαινα στον Πενταδάκτυλο. Νιώθω κάπως... άβολα να επισκέπτομαι τα κατεχόμενα (και δεν εννοώ από φόβο προς τους «απέναντι»), γι’ αυτό σπάνια περνώ το οδόφραγμα.
Είχε ήδη βραδιάσει, όταν ανηφορίζαμε με το αυτοκίνητο τον Πενταδάκτυλο, οπόταν οι εικόνες του τοπίου είναι μάλλον σκοτεινές. Και μέσα στο σκοτάδι όμως, δεν μπορούσες να μη διακρίνεις τις δεκάδες επαύλεις, μεγαλοπρεπείς, πολυτελείς, με θέα τον κόλπο της Κερύνειας. «Χάθηκε η παραδοσιακή ομοιομορφία του τοπίου», σκέφτηκα, «μετέτρεψαν ΚΑΙ τον Πενταδάκτυλο σε θέρετρο δυτικών προτύπων». Κατόπιν όμως θυμήθηκα πως το ίδιο ακριβώς κάναμε κι εμείς, στις ελεύθερες-πολιορκημένες περιοχές...
Μετά από απότομα σκαρφαλώματα και επικίνδυνες στροφές, φτάσαμε στο Κάρμι. Σχεδόν έρημο. Και θεοσκότεινο. Μια σύγχρονη βρετανική «αποικία»... Όχι ότι η υπόλοιπη Κύπρος έχει ξεφύγει από τα μετα-αποικιοκρατικά της σύνδρομα και εξαρτήσεις, μα έστω...
Μπήκαμε σε ένα μπαρ. Το μόνο που ήταν ανοιχτό τέτοια εποχή του χρόνου. Το χωριό σφύζει από ζωή μόνο το καλοκαίρι, όταν οι «ιδιοκτήτες» (ή καλύτερα... ψευδο-ιδιοκτήτες;) των επαύλεων έρχονται για διακοπές στη «Βόρεια Κύπρο». Τέσσερα άτομα όλο κι όλο: οι υπεύθυνοι του μπαρ –ένα ζεύγος μεσήλικων Βρετανών- και δύο θαμώνες: δυο κατακόκκινοι από το ποτό ανοιχτόχρωμοι Εγγλέζοι.
Πιάσαμε κουβέντα. Θέλαμε να κάνουμε μια... σφυγμομέτρηση, να δούμε τι παίζει. Σφίγγα οι Βρετανοί. Δύσκολα μάς μιλούσαν, και στις ερωτήσεις μας απαντούσαν με... μεταξύ τους διάλογο επί άσχετων θεμάτων, λες κι εμείς δε βρισκόμασταν καν στο χώρο. Στα πολλά-πολλά μάς μίλησε ο ένας με το ύφος του «άντε να σας πω πέντε αρλούμπες μπας και σηκωθείτε απ’ το σβέρκο μας».
Και προχώρησε σε μια ιστορική ανάλυση που καμία σχέση δεν είχε με αυτά που ρωτούσαμε. Έμοιαζε μάλλον με... εκδικητική απάντηση στους «παρείσακτους που, δε φτάνουν τα όσα έκαναν, έχουν το θράσος να μας απευθύνουν το λόγο κιόλας!»
Σύμφωνα λοιπόν με τους δύο Βρετανούς, η τουρκική εισβολή του 1974 δεν ήταν άλλο από αντίδραση στη γενοκτονία των Τουρκοκυπρίων από τους Ελληνοκύπριους. «Από τη δεκαετία του ’50, με την ΕΟΚΑ Α’, γινόταν γενοκτονία για αφανισμό των Τούρκων από το νησί. Αυτή εντάθηκε τη δεκαετία του ’60. Οι Ελληνοκύπριοι σφάγιαζαν τους Τουρκοκύπριους και τους απομόνωναν σε χωριά. Κι αυτοί κλείνονταν στα χωριά τους για να προστατευτούν. Δε θα αφήνατε Τ/κ ζωντανό αν δε γινόταν η εισβολή!»
Μάλιστα, όπως μάς είπε ο ένας από τους δύο, ένας ψηλόλιγνος σικάτος κύριος, θα γινόταν και το 1963 εισβολή από την Τουρκία στην Κύπρο για να σταματήσει τη «γενοκτονία» των Τουρκοκυπρίων. «Ο τουρκικός στόχος είχε ξεκινήσει από την Τουρκία κι είχε σχεδόν φτάσει στην Κύπρο». Η σωτήρια όμως επέμβαση των ΗΠΑ μας γλίτωσε... «Ο Αμερικανός πρόεδρος έκανε ένα τηλεφώνημα στον Τούρκο ομόλογό του και σταμάτησε την εισβολή την τελευταία στιγμή. Φοβόταν ότι, αν εισέβαλλε η Τουρκία στην Κύπρο, θα επενέβαινε και η Ρωσία και θα ξεσπούσε ένας τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Το 1974 όμως είχε ήδη τελειώσει προ πολλού ο Ψυχρός Πόλεμος και η Ρωσία ήταν αδύναμη. Έτσι οι ΗΠΑ δεν είχαν λόγο να σταματήσουν την τουρκική εισβολή, παρόλο που γνώριζαν μέρες πριν γι’ αυτήν. Η Τουρκία ΈΠΡΕΠΕ να παρέμβει!»
Έκτοτε, εμείς οι Ελληνοκύπριοι έχουμε εκμεταλλευτεί πολύ την κατάσταση, σύμφωνα με τους δύο Βρετανούς. «Διαγράψατε την προ του 1974 ιστορία, ξεχάσατε τα αίσχη που κάνατε εις βάρος των Τ/κ και κρατάτε επιλεκτικά μόνο την εισβολή! Έχετε αναπτύξει και πολύ δυνατά λόμπι. Στις ΗΠΑ μόνο το εβραϊκό λόμπι είναι πιο δυνατό από το δικό σας! Με ένα λόμπι που συμπεριλαμβάνει δικηγόρους, πολιτικούς, κλπ, έχετε καταλάβει σημαντικά πόστα και βάλατε πρώτο στην ατζέντα σας το κυπριακό. Έτσι καταφέρατε να μπείτε (αδίκως) στην ΕΕ. Μόνο το νότιο τμήμα του νησιού! Ο βορράς λες και δεν υπάρχει! Κι από τη θέση αυτή μπλοκάρετε ευκολότερα πολιτικά και οικονομικά τους Τουρκοκύπριους. Δεν τους αφήνετε διόδους επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Και μπορείτε εύκολα να εφεσιβάλετε οποιαδήποτε προσπάθεια υπέρ των Τ/κ και της Τουρκίας». Όπως συμπλήρωσαν μάλιστα, η ΕΕ παραδέχτηκε ότι έκανε λάθος και δεν έπρεπε να δεχτεί την είσοδο της Κύπρου στους κόλπους της πριν την επίλυση του κυπριακού...
Όπως βέβαια, μάς εξήγησαν οι δύο Βρετανοί (σε μένα την Ελληνοκύπρια και τον Τουρκοκύπριο συνοδό μου), οι Τουρκοκύπριοι είναι πολύ αγαθοί και ανίκανοι να δράσουν τόσο δολοπλόκα όσο οι Ελληνοκύπριοι. Έτσι, έχασαν το παιχνίδι. «Κι εμείς τους συμπαθούμε, και ναι, λόγω της συμπάθειάς μας προς αυτούς για το τι έχουν περάσει, δε διστάσαμε να επενδύσουμε εδώ και να τους βοηθήσουμε!»
Οι δύο τους δε δίστασαν να κάνουν και προβλέψεις για το μέλλον μας. «Λύση δεν πρόκειται να υπάρξει. Οι Ελληνοκύπριοι έγραψαν την ιστορία στα βιβλία όπως και οι ΗΠΑ το Β’ παγκόσμιο Πόλεμο: παραποιώντας την και διαμορφώνοντάς την όπως τους συμφέρει!» Ένα μάλιστα από τα πιθανά σενάρια, το οποίο οι δύο... ειδικοί δεν αποκλείουν καθόλου, είναι η Τουρκία να προσαρτήσει τη βόρεια Κύπρο, «να την κάνει προτεκτοράτο της. Έτσι βέβαια θα κλείσει οριστικά το κεφάλαιο της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. Ούτως ή άλλως όμως πλέον η Τουρκία στρέφεται περισσότερο στην ανατολή της και όχι στη δύση. Και η κοινή γνώμη στην Τουρκία γίνεται όλο και πιο αρνητική απέναντι στην προοπτική ένταξης στην ΕΕ. Οπόταν δε θα χάσει και τίποτα. Και οι ΗΠΑ και η Βρετανία θέλουν να κλείσει το κεφάλαιο «Κύπρος» διότι είναι πονοκέφαλος γι’ αυτούς».
Ακούγοντας τότε τις «αναλύσεις» των δύο Βρετανών, τις βρήκα ακραίες. Βλέποντας όμως σήμερα προς τα πού οδεύει το κυπριακό και παρατηρώντας τις επιδέξιες (;;) μανούβρες των πολιτικών μας στο εσωτερικό μέτωπο, δεν αποκλείω καθόλου την επαλήθευση των προβλέψεών τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου