Οι «βαντέτες» στους κυπριακούς δρόμους

Περιστατικό 1:

Αυτοκινητόδρομος Λευκωσίας-Λεμεσού, κάπου μεταξύ Χοιροκιτίας-Ζυγίου. Κατεύθυνση, Λεμεσός. Τρεις βδομάδες πριν. Οδηγούσα με ταχύτητα 115 χλμ/ώρα. Ξαφνικά βλέπω, σε αρκετά μεγάλη απόσταση πίσω μου, ένα μαύρο αυτοκίνητο να προσπερνά τα άλλα και να με πλησιάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Την ίδια στιγμή αντιλαμβάνομαι ότι κάτω από την υπέργεια γέφυρα είναι σταθμευμένο ένα περιπολικό. Δεν ανησυχώ –είμαι εντός των ορίων του άγραφου κεκτημένου των 120 χλμ. Ο ένας αστυνομικός κρατούσε το ραντάρ, ο άλλος, μόλις τους προσπέρασα, μπαίνει στον αυτοκινητόδρομο και κάνει σήμα στο αυτοκίνητο που ακολουθούσε να σταματήσει: το μαύρο αυτοκίνητο που είχα δει από το καθρεφτάκι μου να τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Αυτό όμως, προς έκπληξή μου, δε σταμάτησε. Ο οδηγός του αναβόσβησε τα φώτα στον αστυνομικό και συνέχισε το δρόμο του βιαστικά. «Κάποιο “σημαίνον” πρόσωπο», σκέφτηκα, την ίδια στιγμή που ο αστυνομικός ανταπέδιδε το χαιρετισμό με ένα γνέψιμο. Ελάττωσα και περίμενα το μαύρο... ιππότη της ασφάλτου να με προσπεράσει: είχα περιέργεια να δω ποιος είναι. Επρόκειτο τελικά για μια μαύρη Mercedes (μοντέλο μη με ρωτήσετε, δεν κατέχω) με τους αριθμούς εγγραφής KLM …9 (άντε, ας παραλείψω μερικούς αριθμούς μπας και μπουκάρει κανένας σπίτι μου χαράματα...). Ένα δεκαπεντάλεπτο πιο κάτω η Mercedes βγαίνει από την πρώτη έξοδο για Λεμεσό. Προορισμός (υποθέτω) κάποιο πολυτελές ξενοδοχείο της παραλιακής, ίσως για κάποια συνάντηση... υψίστης σημασίας...
Quiz: Ποιος ήταν ο (γνωστός και συχνάκις εμφανιζόμενος στα ΜΜΕ αιρετός άρχοντας) συνοδηγός και ταυτόχρονα ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου;

Περιστατικό 2:

Αυτοκινητόδρομος Λεμεσού-Λευκωσίας. Την περασμένη Κυριακή. Απογευματάκι. Επιστροφή στη Λευκωσία. Και πάλι το ίδιο σκηνικό: ένα μαύρο πολυτελές αυτοκίνητο με πλησιάζει επικίνδυνα, τρέχοντας σαφώς με ταχύτητα άνω του επιτρεπτού ορίου. Ελαττώνει ταχύτητα απότομα μόνο λίγα μέτρα πίσω μου –κρατούσα εκείνη τη στιγμή τη δεξιά λωρίδα. Ομολογώ που δε μου «κόλλησε» φορτικά ούτε μου αναβόσβησε τα φώτα, όπως κάνουν άλλοι (να σημειώσω εδώ πως το «κόλλημα» και το στράβωμα του προπορευόμενου αυτοκινήτου με τους προβολείς σου έχουν απαγορευτεί δια νόμου στη Γερμανία, καθώς θεωρείται παρενόχληση αυτοκινητιστή). Αλλάζω λωρίδα με την πρώτη ευκαιρία και το γρήγορο μαύρο αυτοκίνητο πολυτελείας προσπερνά και χάνεται. Στις πινακίδες του ήταν αναγραμμένα τα αρχικά ενός εκ των... πνευματικών μας ταγών -λέμε τώρα (και καλύτερα μη γίνω πιο συγκεκριμένη, μπας και μ' αφορίσει!).

Περιστατικό 3:

Προχτές. Και πάλι στον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας-Λεμεσού. Προς Λεμεσό αυτή τη φορά. Κίνηση. Στην έξοδο για Λάρνακα η κίνηση αραιώνει. Πίσω μου όλη αυτή την ώρα ένα αυτοκίνητο με σημαιούλα και πράσινες πινακίδες –ξένης διπλωματικής αποστολής. Πάω στην αριστερή λωρίδα –μπορεί να θέλει να προσπεράσει, είναι κι επίσημος κι εγώ δεν υπερβαίνω ποτέ τα 120 χλμ... Με ακολουθεί κι αυτό στην αριστερή λωρίδα, πίσω μου, κρατώντας την απαραίτητη απόσταση των δύο τόξων. Σε κάποια στιγμή το έχασα –δε φαινόταν στο καθρεφτάκι μου. Απ’ ό,τι φαίνεται εγώ η... Κύπρια ήμουν πιο βιαστική από το αυτοκίνητο με την πράσινη πινακίδα...

Τα συμπεράσματα δικά σας.